3 weken in een 'andere wereld'.

Na van de eerste verbazing te zijn bekomen, zie eerste verslag, nu een uitgebreider beeld van mijn belevenissen in Qatar.
Ondanks dat jullie waarschijnlijk allemaal denken dat het hier een ‘modern’ land is, blijkt het toch een beetje anders te zijn.


(bijvoorbeeld de internetverbindingen die zich beperken tot de grotere vaak ‘buitenlandse’ bedrijven en internetcafés). Herve heeft nl een week of 5/6 geleden zijn verbinding thuis aangevraagd en die is er nog steeds niet. Foto’s komen in NL wel, want dat lukt zeker niet zonder internetverbinding die het een beetje doet.

Ook diegene die toevallig vorige week het verslag van de Olympische commissie in Doha op tv hebben gezien, het geeft een vertekend beeld van de werkelijkheid. Alles lijkt heel modern en druk en gezellig, echter de andere kant hiervan geeft een totaal ander beeld.

In feite is het 1 grote bouwput, waar heel veel mensen ‘hard’ aan werken om te komen tot een wereldstad a la Dubai. Hard tussen aanhalingstekens omdat de temperatuur nog steeds boven de 35 graden is en het werkethos hier is totaal anders dan in Nederland. Sommige van jullie zullen ongetwqijfeld de mening zijn toegedaan dat er hier een soort van ‘slavenarbeid’ plaats vindt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er aan de ene kant alles bij kan voorstellen dat het zo wordt ervaren in vergelijking tot NL. Veel Nepalesen, Indiërs, Pakistani, Filipino’s, mensen uit Thailand, China en Japan, werken zich het apengapen voor een salaris waar in Nederland de gemiddelde persoon zijn bed niet voor uitkomt. Er wordt hier nl. 6 dagen per week zo’n 10 uur per dag gewerkt.

Toch heeft het ook een andere kant, want de ‘buitenlanders' die hier komen werken komen in de eerste plaats geheel vrijwillig, ze verdienen gemiddeld genomen 4 a 5 keer zoveel als in hun eigen land en daar komt bij dat iedere werknemer in Qatar door de werkgever moet worden voorzien van huisvesting. Kortom samengevat hebben ze en hier in Qatar meer te besteden terwijl ze minstens de helft van wat ze verdienen overmaken naar hun gein in het land van herkomst. Boven alles ze komen hier vrijwillig omdat de kansen hier beter zijn dan in hun eigen land!

Voor de europeanen die hier werken is het zoals wellicht bekend een ander verhaal; er wordt hier geen belasting betaald en de kosten voor levensonderhoud zijn laag. Alleen de huisvesting is onbetaalbaar, maar die kosten zijn voor de baas.

Zelf heb ik er ‘nog’ niet veel mee te maken, maar je merkt het aan hoe je behandeld wordt door mensen hier op straat (voornamelijk mannen, want qua vrouwen heb ik alleen contact met de andere expat-vrouwen hier in Qatar). Je wordt als het ware op handen gedragen en overal met ‘mam’ aangesproken. Het getoeter vanuit auto’s en al die kijkende ogen went gelukkig snel.

De tweede week dat ik hier was, waren ook de moeder en de 2 zusjes van Herve in Qatar. We zijn 2 dagen naar een beach-resort geweest, gewoon lekker een beetje ontspannen in de zon met een boekje en een plonsje hier en daar; hetzij in het zwembad hetzij in de zee (temperatuur van beiden zijn net alsof je in een lauw bad stapt, maar is wel goed voor mijn rug).


De volgende 2 dagen zijn de dames naar 2 verschillende shopping-malls geweest; je kijkt je ogen uit naar hoe ze die malls hebben gebouwd; de ene is net alsof je in de geairconditionde nieuwe versie van Venetië loopt, compleet met gondelaars door het winkelcentrum.

Allemaal etalages die eruit zien als gevels van italiaanse huisjes en het koepeldak is voor de ene helft beschilderd met een lucht bij daglicht en voor de andere helft de lucht in de nacht met allemaal sterren en de maan.

Dag 5 en 6 zijn de dames wederom gaan shoppen en ben ik zelf een ochtend naar de beach-club van een hotel en een ochtend gaan golfen met 2 engelse dames. We hebben verschrikkelijk gelachen, redelik wat witte wijn gezien (het blijft verwonderlijk dat je als Europeaan in een aantal hotels en op de beachclubs en op de golfbaan toch makkelijk aan alcohol kan komen tegen een redelijke prijs in een drooggelegd land als Qatar) en ook nog redelijk gespeeld qua golf. Dag 7 zijn we naar de compound van de projectmanager van Herve geweest, waar we bij het zwembad hebben gelegen en eind van de middag naar de oude souk.

De oude souk is meer zoals ik me Arabische landen herinner; heel veel soort van kraampjes waar ze van alles en nog wat verkopen, zoals heel veel stoffen, kruiden, nootjes, goud en zilver, tapijten, wat ‘toeristische’ meer lokale dingen als glaswerk, koper, hout en andere oosterse snuisterijen. Je kan overal afdingen, wat ook wel weer leuk is om te doen.

De afgelopen week ben ik zelf alleen een beetje op verkenning geweest in Doha. Ik heb onder andere een poging gedaan om per taxi bij de ‘bird’- souk en de ‘sheep’souk te komen. Uiteindelijk werd ik afgezet op een soort van veiling terrein, geen vogel of schaap te bekennen, maar uiteindelijk wel een leuke groente en fruit markt gevonden. Is eigenlijk de enige keer tot nu toe geweest dat ik een beetje in paniek was, aangezien wer opeens wel 150 mannen om me heen stonden die me allemaal wat wilde verkopen, terwijl ik in de middel of nowhere was en dus geen idee had hoe ik terug ging komen.

Gelukkig reed er toevallig weer een taxi voorbij, maar was blij dat ik er weg was; overigens had niemand voor zover ik heb gemerkt slechte intenties, maar toch……..

Ook ben ik op een middag binnen gelopen bij een groot bedrijf hier in Doha, waar een bekende van me uit Haarlem werkte; het was grappig om elkaar midden in Doha tegen te komen en we hebben gezellig gelunched.

Vandaag heb ik een rondleiding gehad op de site waar Herve aan het werk is; is een indrukwekkend gebouw aan het worden en het was leuk om te zien hoe hij werkt. Is ook totaal anders dan in NL, en vooral de manier waarop er opdrachten worden gegeven aan personeel komt mij wat vreemd over. Het lijken bijna commando’s en mijzelf kennende zou ik er wat moeite mee hebben om zo te werken. Aan de andere kant is het de enige manier om opdrachten uitgevoerd te krijgen a omdat het hier de manier van werken is en b omdat er over het algemeen ook een taal-probleem is, want het meerendeel van de mensen spreekt slecht engels.

Sammenvattend moet ik zeggen dat ik me tot nu toe uitstekend vermaak, relatietechnisch gaat het geweldig, ik voel me hier thuis en denk dat we hier (in ieder geval in het buitenland) samen een prima leventje op kunnen bouwen. De volgende keer dat ik hier kom, is het in ieder geval niet de bedoeling om voor een vakantie te komen, maar echt om in het buitenland te gaan wonen.

Ik hoop dat ik jullie een beetje een beeld heb kunnen geven van hoe het hier reilt en zeilt.Vanavond is het borrelavond en morgen weekend en gaan we zeilen naar palm-eiland om daat wat te snorkelen. Ik denk niet dat ik nog in de gelegenheid ben om nog een keer verslag te doen vanuit hier, dus ik zeg maar zo:



Liefs Merit