Krokodillen enzo.......

Verjaardag met de krokodillen ;-)
Afgelopen zondag zijn we met zijn alle naar het noorden vertrokken. We zijn tot aan de grens met Burkina Fasso doorgereden en hebben onderweg naast het bekijken van een slavenkamp, ook de krokodillen-pond bezocht.
Onderweg heb ik me uiteraard weer erg verbaasd. De omgeving is schitterend qua natuur, rust en ruimte (zie foto’s) en ook over de leefomstandigheden van de bevolking hier heb ik me verbaasd. Het is toch niet te geloven hoe verwend wij allemaal zijn in het westen en het dan ook nog presteren om heel veel te mopperen en ontvreden te zijn over oa het weer, de overheid met al zijn procedures en het gras bij de buren dat groener is.
De mensen hier hebben nauwelijks iets om te eten, te dragen ,om in te wonen, geen of nauwelijks werk (degene die wel een full-time baan hebben verdienen rond de 100 euro per maand) en toch wordt je overal begroet met een warme glimlach en ontzettend veel interesse.
Any way, op de foto’s zul je zien dat men of in lege containers, of in golfplaten-huisjes of in ronde lemen hutjes per 5 in een cirkel (dat noemen we toch een negerkraal in NL?) wonen, zonder airconditioning en veelal zonder stroom en stromend water.
Na een rit van een uur of 3, kwamen we aan in Paga alwaar de crocodile-pond was. We volgenden de borden, om uiteindelijk off-road bij een meertje uit te komen. Laatste stukje gelopen naar het centrale punt bij het meertje. Komt een meneer naar ons toe die de regels uitlegt. Je koopt een aantal levende kippen, betaalt je entree en je betaalt een toeslag om te mogen fotograferen. Wij braaf betaald (rond de 8 euro pp en Tim na wat onderhandelen gratis al kreeg hij ook een kip).
We staan op onze hoede te kijken naar wat er gaat gebeuren....... De mijneer lokt een krokodil met een kip, gooit die kip naar het beest (echt letterlijk hap-slik-kip weg). Vervolgens mogen er een 3-tal mensen de staart van de krokodil vast houden en er op zitten. Intussen is iedereen wat dichterbij gekomen en staat veelal aarzelend te kijken of hijj/zij ook op dat beesst gaat zitten, beginnen er opeens een paar mannen met takken te slaan en te roepen en wat blijkt....... we zijn intussen aan 3 kanten ingesloten door nog een 5-tal krokodillen en nummer 6 komt uit het water. Ze vinden de kippen kennelijk allemaal erg lekker.
Herve, Tim en ik zijn echter spoorslags wat naar achter vertrokken om de situatie nog eens rustig aan te zien. (Tim heeft in principe pas het maatje van een kalkoen en de krokodil zal zich maar vergissen.)
Enige minuten later zijn alle kleinere krokodillen weer wat rustiger en op afstand. De heren die de boel daar beheren hebben de grootste krokodil ook een kip gegeven en gebaren dat er verder op gezeten kan worden dus ook Herve en ik hebben maar plaats genomen (zie foto’s als bewijs). Voor mij persoonlijk was het een gevalletje van eerst doen en dan denken, maar of ik het nog eens doe??
Uiteindelijk heeft Herve op aandringen van de meneer ook nog een poging gedaan om Tim op het beest te zetten onder zijn toeziend oog, echter het beest dacht kennelijk een kalkoen op zijn rug te krijgen en begon dusdanig te bewegen dat beide heren, heel verstandig, het hazenpad kozen.
Na de krokodillen hebben we een wat rustiger historisch plekje opgezocht, namelijk het slave-camp. Hier hebben we les gehad in een soort van schooltje over wat er zich daar allemaal heeft afgespeeld in het verleden en vervolgens een rondleiding door het kamp. Het was indrukwekkend om te zien en tegelijkertijd schaamde ik me wel een beetje voor wat de mensen allemaal is aangedaan.
Een volgend verslag zal ik hier wat verder over vertellen.

Dikke kus,
Merit (een jaartje ouder maar ook op een krokodil gezeten :)